تاکسی‌رانی با آرزوی انحصار

چند روز پیش، انتهای شمالی لاله‌زار نو، نبش خیابانِ انقلاب، تاکسی دربست گرفتم. ترافیک سنگین نبود و برآورد کرده بودم که اگر تاکسی‌متر محاسبه کند، تا مقصد حداکثر 18-17 هزار تومان باید کرایه بدهم. البته از شانس من، راننده تاکسی‌متر نداشت! کولر هم نداشت و تا رسیدن به مقصد، در آن گرمای تابستان، از سر تا پا خیس شدیم.

خوشبختانه راننده، آدم خوش‌صحبتی بود و کل مسیر را حرف زدیم. تعریف کرد که پدرش هم راننده تاکسی بود و زندگی خوبی داشتند. گفت امروز ما تاکسی‌های گشتی (در مقابلِ تاکسی‌های خطی)، دو مشکل بزرگ داریم: اول اینکه همۀ جوانانِ بیکار، مسافرکش شده‌اند. دوم اینکه شرکت‌هایی مانند اسنپ با قیمت‌های بسیار پایین، شغل ما را به خطر انداخته‌اند. کلی به اسنپ فحش داد!

نزدیک مقصد که شدیم، شماره تلفنش را هم داد و گفت هر وقت کاری داشتی، زنگ بزن، در خدمتیم.

موقع پیاده شدن، پرسیدم چقدر می‌شود؟ گفت: 25 هزار تومان!!

اینقدر عرق کرده بودم که حال چانه زنی هم نداشتم. 25 هزار تومان را دادم و خداحافظی کردیم.

همزمان که داشت با دورِ دوفرمان، کوچه را دور می‌زد، من هم شماره‌اش را از روی گوشی‌ام پاک کردم و زیر لب گفتم خدا پدر اسنپ را بیامرزد!! اگرنه شما که نه تاکسی‌متر دارید و نه انصاف، می‌خواستید به تنهایی بر شهر حکومت کنید.

آتنا اصلانی

باز هم داستانِ کهنه و تکراریِ تجاوز و قتل کودک، این بار در پارس‌آباد اردبیل… (موارد مشابه)

زبانم بند آمده، حرف زیادی برای گفتن ندارم. مسلما وضعیت کنونیِ اخلاق در جامعه، می‌طلبد که خدمت مدیران صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه، ستاد اقامه نماز، بسیج مستضعفین (بسیج دانش‌آموزی، بسیج ادارات،…)، مجمع جهانی اهل بیت، مرکز رسیدگی به امور مساجد و… سلام ویژه‌ای عرض کنیم و پس از عرض تشکر به خاطر شوق خدمت به فرهنگ، از ایشان بپرسیم با آن صدها میلیارد تومانی که هر سال هزینه می‌کنند، دقیقا چه بازخوردی از جامعه دریافت کرده‌اند؟

سوال مشترکی هم از جامعه‌شناسان و قانون‌گذار باید پرسید: قاتلِ آتنای 7 ساله، مردی 40 ساله، متاهل، دارای سه فرزند، معتاد به مواد مخدر و دارای سابقۀ کودک‌ربایی و تجاوز به عنف بوده است. آدمی که سابقه کودک‌ربایی و تجاوز به عنف دارد و معتاد به مواد مخدر است، آیا احتمال ندارد در فرصت مناسب دوباره کودک‌ربایی و تجاوز به عنف کند؟ آیا چنین فردی نه تنها لازم نیست تحت مراقبت باشد، بلکه صلاحیت سرپرستی یک خانواده و سه فرزند را هم دارد؟

به نظرم جا دارد قوانین را اصلاح کنیم.