نینا در خیابان‌های تهران
دختری ژاپنی با موهای روشن و چشمانی درشت‌تر از اکثر ژاپنی‌ها، قهرمان مستندِ برنامه کودک و نوجوانان است. به چهرۀ دخترک می‌خورد 10 ساله باشد. مادرش ژاپنی، اما پدرش از مهاجران ایرانی است.
داستانِ فیلم، هم به دختر (نینا) و هم به پدرش مربوط است. پدر ایرانیِ نینا سال‌ها پیش برخلاف نظر پدر خود، به ژاپن مهاجرت کرد و دیگر هرگز به خانه بازنگشت. حالا نینا برای یافتن پدربزرگ خود، به‌تنهایی به ایران سفر می‌کند و یکی دو فیلم‌بردار و یک خانم مترجم، تنها همراهان او در سفر به تهران هستند.
نینا در مسیرِ یافتنِ خانۀ پدربزرگ، چندین بار با کمک مترجم، از افراد نشانی می‌پرسد، در راه، آب‌میوه می‌خرد و همین کارهای ساده، او را با بخشی از فرهنگ و جامعۀ ایرانی آشناتر می‌کند.
پدربزرگ با دیدنِ نوه‌ای که هرگز ندیده بود، انگار دنیایی را به او داده‌اند. خیلی زود با هم انس می‌گیرند. نینا هدیه‌هایی مثل بادبزن دستی، حصیر ژاپنی، عود (ماده خوشبوکننده) و آویزهای زینتی که از توکیو آورده بود را به پدربزرگ می‌دهد و پدربزرگ هم تصمیم می‌گیرد او را با ایران بیشتر آشنا کند. اولین هدیۀ پدربزرگ، پختنِ آبگوشت و کتلت برای نوه‌اش است. فردا هم دونفری به بازار بزرگ تهران می‌روند تا برای نینا خرید کنند.
در زیر، دقایقی از این فیلم مستند را می‌بینید که در آن، نینا و پدربزرگش به باشگاه دخترانِ نینجاکار در تهران می‌روند:
نینا در این سفر با چند خانواده آشنا می‌شود و برایشان غذای ژاپنی هم می‌پزد. آنها هم با نینا دوست می‌شوند. اوج داستان، زمانی است که پدر نینا به دعوتِ دخترش، پس از سال‌ها سرزده به ایران و به خانه پدربزرگ می‌آید. دلخوریِ اولیۀ پدربزرگ، دلجوییِ فرزند و عذرخواهیِ پدر نینا از پدرش، آنقدر احساسی است که حتی آدم‌بزرگ‌ها را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در پایان، نینا و پدرش، این بار با خوشنودیِ پدربزرگ، به ژاپن باز می‌گردند و نینا هم خاطراتی از ایران را در برنامه کودکِ ژاپن بازگو می‌کند.
این مستند، یک ساعت و به زبان ژاپنی است؛ اما آن را دو بار کامل دیدم. احساس کردم آنچه کودک و نوجوان ژاپنی از فیلم می‌آموزد، سه لایه دارد:
لایه نخست: اهمیتِ احترام به پدر و مادر. مهمترین محورِ داستان، آشتی، عذرخواهی و دلجوییِ پدر نینا از پدربزرگ است.
لایه دوم (لایه ژرف‌تر): اهمیت احترام به فرهنگ‌ها و اقوام گوناگون.
فراموش نکنیم فاصلۀ هنجارهای اجتماعی، اقتصاد و جایگاه بین‌المللی ژاپن و ایران، دقیقا به اندازۀ فاصله ایران و افغانستان است. با این حال، کودک و نوجوانِ ژاپنی، در سراسرِ این مستند با نگاهی بسیار مثبت، با فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی آشنا می‌شود و می‌آموزد که باید به آن احترام بگذارد.
لایه سوم (ژرف‌ترین لایه): آموزش خلاقیت به کودک و نوجوان.
در این مستند، نینا در حوزه‌ای خلاقیت به خرج داده است که حتی بسیاری از بزرگترها جرات نمی‌کنند به آن نزدیک شوند (=آشتی پدر و فرزند). کمی روی این موضوع فکر کنیم: در واقع محورِ اصلیِ مستند، این است که کودکِ ژاپنی ابتکارِ عمل را در یک کار خیر، به دست گرفته است. این چیزی است که در ذهن کودکان و نوجوانانِ ژاپنی نقش خواهد بست و در نظام آموزش و پرورش ژاپن نیز به آن بها داده خواهد شد.
معرفی آبگوشت، کتلت و سفره ایرانی
بازی اختراع شده توسط نینا برای آموزش کار با چوب‌های غذاخوری توسط ایرانیان
نینا در حالی که به خاطر آشتی پدر و پدربزرگش، اشک در چشمانش حلقه زده
آشتی
نینا از تجربه‌اش در ایران می‌گوید
خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم…